De 'Patum de Berga' was al aan het eind van de 14de eeuw een geliefd religieus schouwspel in Catalonië. En nog steeds wordt het tijdens Sacramentsdag, de tweede donderdag na Pinksteren, gevierd -vooral in Berga maar ook in andere dorpen en steden van Catalonië.
Tijdens dit festival komen er een optochten voor, waarin mystieke en symbolische figuren -reuzen, duivels en bizarre monsters- voorkomen. Ook worden er mime-gevechten gefingeerd tussen christenen en moslims, en tussen aartsengel Michaël en Lucifer en zijn demonen. Daarbij wordt er gedanst op het ritme van drums en andere levendige muziek -het geluid van de drum gaf de naam aan het feest. 's Avonds zijn er ook overal vuren, waartussen iedereen op en neer springt en er gedanst wordt. Natuurlijk wordt er ook veel bij gedronken.
Rond 1525 werd dit festival voor het eerst beschreven. Antropologen en andere specialisten zien het als een voorloper van het volkstheater.
In 2005 kwam het festival op de >>Lijst van Meesterwerken van het Orale en Immateriële Erfgoed van de Mensheid van Unesco te staan.
De dansen, die er uitgevoerd worden, zijn 'El Tabal' (de stadsomroeper, die met een drum de wolken verjaagt en de hemel doet opklaren. Hij kondigt met de 'Gegants -de reuzen- het begin van de feestelijkheden aan), 'Turcs i Cavallets' (gevecht tussen vier Turken en vier christenen, allen op kleine houten paarden), 'Les Maces' (dans van demonen met knotsen), 'Les Guites' (monsterachtige draken spuwen vuur), 'L'Àliga' (de plechtige dans van de arend -de belangrijkste dans van het feest), 'Els Nans Vells' (een dans met castegnetten van oude dwergen -sinds 1855), 'Els Gegants' (dans van twee reuzenparen -sinds 1891), 'Els Nans Nous' (dans van nieuwe dwergen, twee aan twee -sinds 1888) en 'Els Plens' (de infernale orgie van 100 groene demonen, die dansen tussen vuren).
Tot slot heb je dan 'El Tirabol', een dans met figuren van 'El Tabal', 'Les Guites' en 'Els Gegants', waarmee de 'Patum' wordt beëindigd. Hiermee smelten de draken en de reuzen samen,zonder ophouden springend en dansens tegen de klok. Het is de grote apotheose van het feest. Wanneer de muzikanten stoppen worden ze door de mensen berispt, waarna men dan maar weer verder gaat dansen. Zo kan het gebeuren dat men steeds opnieuw moet beginen, soms zelfs tien tot twintig maal.